ps. numer, ktory odstawil pałker z zapalkami wbil mnie w ziemie.

Z Stanwyck się zgodzę klasa i chodzący wulkan energii i sexu sam w sobie,ale co do Coopera zgłaszam sprzeciw ta rola miała wypaść sztywno.Natomiast Gary jest doskonałym aktorem,nie tylko westernów...

moja ocena co do komediowego coopera troche ulegla zmianie odkad widzialem bluebeard's eight wife. pisalem, ze rola coopera miala byc sztywna, ale zdecydowanie nie sprzyjala fajerwerkom aktorskim. mogl jednak byc troche luzniejszy i wyciagnac cos wiecej z tej roli. pozatym nadzwyczajnie stanwyck byla tak rewelacyjna, ze ciezko bylo dotrzymac jej kroku.

'Ósma żona Sinobrodego'... no wreszcie ktoś obejrzał Coopera w czymś innym, niż westerny. Brawo i wspieram. A 'Sinobrodego' polecam z całego serca.

W 'Kuli' zagrał zimnego, bo takie podejście dyktował życiorys bohatera - genialne dziecko cytujące Williama Blake'a, a potem młody naukowiec na uniwerku. Facet, który całe życie przesiedział w książkach, nie mając czasu na nic innego. Wydaje się może surreal, ale naprawdę są tacy ludzie. I to, co mówi o nim Stanwyck - 'kocham go, bo on się upije maślanką, nie umie całować i rumieni się jak dziewczyna'.

A propos Blake'a - 'The Tyger' (tak, pisownia Blake'a)

Tyger Tyger, burning bright,
In the forests of the night;
What immortal hand or eye,
Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies.
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand, dare seize the fire?

And what shoulder, & what art,
Could twist the sinews of thy heart?
And when thy heart began to beat,
What dread hand? & what dread feet?

What the hammer? what the chain,
In what furnace was thy brain?
What the anvil? what dread grasp,
Dare its deadly terrors clasp!

When the stars threw down their spears
And water'd heaven with their tears:
Did he smile his work to see?
Did he who made the Lamb make thee?

Tyger Tyger burning bright,
In the forests of the night:
What immortal hand or eye,
Dare frame thy fearful symmetry?

Swoją drogą, to William Blake chyba nieprzypadkowo się tutaj znalazł, bo dużo pisał o utracie dziecinnej naiwności i dorastaniu. Z jednej strony był mistykiem, piszącym mocno naplątane wiersze o tematyce duchowej, z drugiej - jest u niego świadomość materii i konieczności funkcjonowania w prawidłach przyrody, czyli wpasowania się w cykle narodzin, dorastania i śmierci.

"pałker" to master Gene Krupa